La Rábida – mury tego klasztoru były świadkiem przygotowań Kolumba do epokowej podróży

Monasterio de La Rábida to franciszkański klasztor usytuowany w malowniczej miejscowości Palos de la Frontera, w prowincji Huelva, na południu Hiszpanii. Jego fundamenty datowane są na okres między XIV a XV wiekiem, a jego mury były świadkiem przygotowań Krzysztofa Kolumba do jego epokowej podróży odkrywczej do Nowego Świata.

Architektura klasztoru, mieszająca w sobie elementy gotyckie i mudejarskie, wraz z freskami autorstwa Daniela Vázqueza Díaza, majestatycznym krużgankiem oraz bogatymi zbiorami muzealnymi świadczącymi o odkryciu Ameryki, przyciągają uwagę historyków, badaczy oraz turystów z całego świata.

W sercu tego sakralnego kompleksu znajduje się figura patronki klasztoru, Santa María de la Rábida, znanej również jako Virgen de los Milagros. Jest to unikatowa, gotycka rzeźba z XIII wieku, wykonana z alabastru, która stanowi duchowe centrum dla wielu pielgrzymów.

Na przestrzeni ponad pięciu wieków, Monasterio de La Rábida było świadkiem licznych zdarzeń historycznych i przeszło wiele zmian, szczególnie po niszczycielskim trzęsieniu ziemi w Lizbonie w 1755 roku.

Nie tylko Kolumb znalazł tu schronienie i wsparcie przed swoją wyprawą, ale także pochowano tu Martína Alonso Pinzóna, towarzysza Kolumba, który zmarł krótko po powrocie z pierwszej podróży do Ameryki.

Wizyty takich postaci historycznych jak Hernán Cortés, Gonzalo de Sandoval czy Francisco Pizarro, które nastąpiły po ich ekspedycjach, nadały klasztorowi status ważnego punktu na mapie kulturowej, zwanym Lugares Colombinos, czyli Miejscami Kolumba.

Wczesna historia La Rabidy

Monasterio de La Rábida wznosi się na wzgórzu dominującym nad zbiegiem rzek Tinto i Odiel, miejsce to znane jest od dawna jako Peña de Saturno, tłum. skała Saturna. Otoczone mgłą czasu, początki klasztoru owiane są legendami, które przekazał w starym kodeksie brat Felipe de Santiago. Według tych opowieści, w czasach fenickich znajdował się tu ołtarz poświęcony Baalowi (później utożsamianemu z Herkulesem), a w okresie rzymskim miejsce to czczono jako święty grobowiec dedykowany bogini Proserpinie. Arabowie, z kolei, zbudowali tu mały morabit, zamieszkiwany przez zakonników -rycerzy, przypominających tych w chrześcijańskich zakonach.

Morabit, zwykle położony na przygranicznym wybrzeżu, był nazywany rábida, co wywodzi się z arabskiego słowa „ribāt”, odnosząc się do duchowego i obronnego charakteru miejsca. Po chrześcijańskim zdobyciu terenu w XIII wieku, teren ten należał do Zakonu Templariuszy i zadedykowany został Nuestra Señora de los Milagros. Według tradycji, sam św. Franciszek z Asyżu odwiedził to miejsce z dwunastoma uczniami, aby założyć skromny franciszkański klasztor.

W roku 1856 klasztor został uznany za Monumento Histórico y Artístico de la Nación, co czyni je jednym z pierwszych Narodowych Pomników w Hiszpanii. Otrzymał również tytuł Pierwszego Pomnika Historycznego Ludów Hiszpańskojęzycznych w 1949 roku i Złoty Medal Andaluzji w 1992 roku. Włączenie klasztoru w 2016 roku do Wstępnej Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO podkreśla jego niezmierną wartość kulturową i historyczną, jako integralnej części dziedzictwa hiszpańskiego i światowego.

Będąc w okolicy nie możecie pominąć tego zabytku. Niedaleko znajdują się repliki karaweli w ich oryginalnym miejscu, skąd wypłynęły do Indii, czytaj więcej TUTAJ, a o Huelvie dowiesz się więcej TUTAJ.

PS Niestety ze względu na awarię dysku własnych zdjęć z La Rabidy nie posiadam … Prawa autorskie zdjęcia z okładki artykułu: Por Miguel Ángel „fotógrafo”, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1868522